De Oude Dame op stap

 Zo af en toe gaan we op stap met onze Oude Dame, de VW-T2b bus uit 1977. We bezoeken er evenementen mee, of we maken zelf een activiteit. Soms gewoon een dag- of avondrit, maar ook wel een weekend of een week weg. Van de wat langere activiteiten maak ik een verslagje. Da's beter voor het geheugen...

Het laatste verhaal is - voor zover ik dat nu kan nagaan - onze vakantie naar Denemarken, al weer vijf jaar geleden. Daarna is de bus niet meer naar het buitenland geweest, maar zijn we begonnen aan een "Rondje Nederland". Iedere keer twee of drie provincies aandoen, daar een natuurcamping bezoeken en dan weer verder. Uitstapjes van ongeveer een week, afgewisseld met meetings van de VCT2-club en de Flevoklassiekers. Maar ook de Fiat 500 Club Nederland ziet onze bus wel eens. Aanvankelijk deden we dat als volgt: het meisje reed de bus en ik de Fiat. Dat werkt wat minder goed tegenwoordig en daarom hebben we vier jaar geleden (in 2019) besloten dat er een trekstang moest komen. Bij de restauratie was al het idee ontstaan om een trekhaak te monteren voor een fietsendrager (die wilden we niet meer ophangen aan de achterklep). Die knobbel zat er inmiddels en we hadden daar ook al eens fietsen op gehad.

Intussen was er een geremde trekstang gekomen met een voorziening om ook de verlichting door te koppelen. De Fiat remt, als hij achter de bus hangt, voor 70% mee, Dat voorkomt dat je een "duw" voelt bij het remmen, terwijl ook de richtingaanwijzers of remlichten netjes aan gaan.

Nu dat eenmaal was geregeld konden we... O neen, eerst kwam corona, en stonden we twee lange jaren stil. Nou ja, we reden wel, maar er waren geen evenementen waar je naar toe kon. Of ... O ja, de Anderhalve-meterrit van de Flevoklassiekers. 

Een briljante gedachte: vijf puzzelritten, alleen in je klassieker door Flevoland. Geen ontmoeting met andere mensen, maar letters verzamelen en daarvan een slagzin maken. Het was alleen jammer dat we maar vier auto's bezitten... 

Uiteindelijk reden we alle vijf de ritten en werden we beloond met een polo met aan de voorkant het verenigingslogo en een slagzin (Flevoklassiekers on tour) op de rug.

onze plek in Sinderen

Wat we in die coronatijd ook hebben gedaan, was een bezoek aan de natuurcamping die we hadden geboekt voor het jaarevenement van de Fiat 500 Club Nederland. In Sinderen, in de Achterhoek streken we neer voor een weekend.

Het landschap...

De Anthoniuskapel in Sinderen

De camping was open, het sanitair was gesloten, zelfs afwassen kon niet. Maar we hebben een chemisch toiletje en konden ons zo prima redden. We stonden bijna alleen, keken naar de familie Bosuil in een van de bomen en maakten een fraaie wandeling naar de kapel en door een bomenlaantje, waar nog meer uilen zaten. Het leverde mooie plaatjes op waarvan er een in het Groene Boekje terecht kwam.

Slappeterp (Fryslân)

In het "rondje"dat daarna begon gingen we naar Slappeterp in Fryslân, stonden we in Bedum en kwamen we op Camping Thijenkamp in Laag-Halen. Die laatste was heel luxe, maar nog steeds een natuurcamping. Men had er een mooi systeem om de gasten niet al te zeer met elkaar in contact te laten komen. En al weer een plaatje voor het Groene Boekje... Op een moment dat het even droog was, want daar in Laag-Halen viel voortdurend water uit de lucht.

En dan krijg je - vlak voor de winter echt begint - zin om met de bus op stap te gaan... Dus even een middagje pikken, met een zonnetje en lekker weer. We zijn naar de loswal aan het Zwarte Meer geweest, en daar hebben we een poosje gezeten. Daarna weer terug naar huis via een toeristische route.

In Overijssel bezochten we de Marsbelte in Wesepe

op de loswal in het Zwarte Meer

Ons volgende avontuur bracht ons in Aarle-Rixtel in Brabant, waar we twee dagen tussen de kippen bivakkeerden. Een hele mooie camping, waar balspelletjes niet zijn toegestaan en waar je allerlei kunstwerken tegenkomt. Jammer dat de dame die de camping exploiteert in de stress schoot toen we weer vertrokken. Het was niet de bedoeling dat je met je auto ging rijden...

Scharrelen maar... Na al dat gescharrel van de kipjes reden we verder naar het zuiden, we kwamen in Maria-Hoop in Limburg uit. Die camping was "under construction", had recent een nieuwe eigenaar gekregen die grootste plannen had. De camping ligt op een mooi punt, vlak aan de Grensweg en kijkt uit op Duitsland, dat nog geen honderd meter achter de camping begint. Het weer kan er enorm Hollands zijn: we maakten er een enorme regenbui mee, en in het nabij gelegen Eygelshoven waren er de eerste overstromingen: op beelden op het slimme telefoontje zagen we tuinstoeltjes, hekken, kliko's en ander ongeregeld door de straat zwemmen... 

water afvoeren van de luifel...

Maar wij kregen een tikje mee: in no time hadden we een zwembad voor de deur en moesten we steeds naar buiten. Overigens deed de luifel ook zelf wel aan afwatering: af en toe hoorde je een enorme waterstraal, dan werd het doek weer geleegd zonder onze bemoeienis. De volgende dag hebben we maar de wandeling naar het Duitse Waldfeucht gemaakt. Leuk dorp!

En dan wil je naar huis, maar meent de Oude Dame dat je dat maar lopend moet doen: geen beweging in te krijgen... Dus hebben we de KNAC gebeld, en die stuurt de Wegenwacht. Een dosis prik in de accu, een verkeerd aangesloten draadje aangepast en daar ging het weer...

Intussen werd ook het hutje een beetje opgeknapt: de muren werden gewit, het hout werd donker grijs (onze kleinzoon had het over licht zwart, ons huis is nu donker wit en licht zwart). We hadden ook al de vloer en de muren geïsoleerd, een nieuwe schuifpui en zonnepanelen laten aanbrengen. En ook het raam in de hal, naast de voordeur was vervangen en is nu van dubbel glas, De vreemde kleurencombinatie die er op zat toen we het huis kochten is er na 24 jaren eindelijk af!

In de Boomgaard, Jirnsum (Fryslân)

Op ons rondje Nederland kwamen we ook op de Veerhof in Oostwoud. Een beetje teveel bomen en struiken, wat zacht terrein. Niet helemaal ons ding, om het zo maar eens te zeggen. Of kwam dat nou omdat we net van een leuke camping waren afgekomen, in Slootdorp? Daar heb je een grote natuurcamping, aan de rand van het bos, genaamd "Het bos roept". Perfect sanitair, een mooi terrein met ook leuke mogelijkheden om de omgeving per fiets te verkennen. Je wordt dan wel bijna platgereden door een knurft in een Eend, maar je kunt natuurlijk niet alles hebben. We bezochten een museum dat een beeld gaf van het armoedige bestaan op Wieringen, voordat dit eiland deel ging uitmaken van het vaste land van Noord-Holland.

Het bos roept, Slootdorp (Noord-Holland)

De Veerhof, Oostwoud (Noord-Holland)

We keken Fiatjes, geparkeerd in de 

Fiatjes kiek'n in de karke

Remigius Pseudobasiliek van Steenderen. We reden er naar toe met de bus (om in te slapen) en de Fiat (aan de trekstang) en kwamen terecht op een knollenveld. We waren er niet alleen: met ons stonden er nog zeker 10 tot 15 anderen, en samen hadden we het best gezellig. Maar in die kerk...

ook aan de andere kant stonden die Italiaanse wegvlooien...

Het was een mooi weekend, een prachtige rit door de Achterhoek en een gezellig samenzijn, dat weekend van 2 juli 2022!

Op visite bij Hans en Lisette

En dan is een goede vriend jarig. Nog niet zo lang geleden verhuisd naar een woning met een redelijk grote tuin, daar kan je best een mooi feestje bouwen met een groepje busvrienden. Het was weer een prachtige happening met bbq, poffertjes, en natuurlijk lekkere drankjes en... een prachtig optreden van Hans! We hebben genoten!

Na zo'n mooi weekend komt er natuurlijk weer een ander evenement. Dat evenement hebben we zelf bedacht: even naar de Driewegsluis. Daar hebben we een weekend gestaan om te genieten van de mooie omgeving, de zonsondergang, het eten bij het Paviljoen en wat er zoal te zien is. Ook een wandeling naar Oldemarkt, waar we wat klassieke auto's hebben gespot, maar waar ze zijn vergeten dat de inwendige mens ook wel eens verwend wil worden. Slechts een flesje water konden we scoren, waarna we via een alternatieve route weer terug zijn gelopen naar de bus.

busplezier op kiezelgrond

In het voorjaar was daar de voorjaarsmeeting van de VCT2-club. Nou had het in de dagen voorafgaand aan dat weekend van 12 mei 2023 heel erg geregend en de camping die geregeld was (Buitengoed de Boomgaard in Bunnik) had een overstroming te verwerken gekregen. We konden dus niet op het afgesproken veld staan. Paniek bij de medewerkers toen de bussen binnenkwamen, maar ach, ook op een halfverhard veld kan je prima plezier maken en busgenot ervaren! Met muziek, vuur, bbq, bier en een heuse bingo hebben we ons prima vermaakt, vooral ook vanwege Arjens koffie (Woodies Hut). Er ontstond zelfs een file van koffiegenieters...

Dat we er niet alleen waren blijkt wel uit dit spiegelbeeld...

O ja, er was iemand die verzonnen had dat je op de Boomgaard te Bunnik Brommer kon rijden, dus waren er wat van die oude knetterdingen. Het zou er toe leiden dat ook ik weer zo'n jaren-zeventig vervoermiddel bezit, en dat na jaren zoekwerk!

En na dit mooie weekend met schitterend weer en veel plezier moest het er natuurlijk wel weer van komen: koken op houtvuur. Dat gebeurt ieder jaar gedurende de pinksterdagen op een camping centraal gelegen in het land: De Koekoek in Tienhoven aan de Lek. 27 tot en met 29 mei 2023. In dat weekend woei het nogal hard en wij kwamen als ongeveer de laatste bus aan. Dat betekende het "gat" in de kring sluiten, helemaal beneden de wind. Het hele weekend snoven we houtrook, vermengd met etensgeuren terwijl de wind aan de luifel en de tent rukte. Maar het was wel weer een perfect gebeuren! 

Koken werd er zo'n beetje de hele dag wel gedaan, net als houtjes hakken. Gelukkig was er voldoende houtvoorraad, werden allerlei recepten gedeeld, net als eten en drinken. Wij deelden ons eten met Ton, die ons vervolgens weer van braadworst voorzag en van bier. En 's avonds diepe gesprekken onder het genot van een drankje in de tent, die feëeriek verlicht was.

de Tienhovense Spoorwegen

Wat gebeurde er verder dat weekend? Nou, er werd een heel spoorwegemplacement gebouwd. Er was een tas met treintjes en rails beschikbaar gesteld aan onze Belgische vrienden die met hun paarse T3 op bezoek waren gekomen. Vrienden die werkelijk naadloos passen binnen de T2-gemeenschap! Later zouden we ze weer tegenkomen, en werden er weer treintjes op de rails gezet...

de hele kring op een afstandje...

Na het "kookgeweld" tijdens de pinksteren gingen we zelf maar weer eens op stap. We waren per slot van rekening bezig met een "Rondje Nederland". Dat betekende dit keer een natuurcamping De Kersengaard onder de rook van Rotterdam en Pernis. Nooit geweten dat het in de Randstad zo enorm stil kon zijn. En dat je er zo leuk kon fietsen!

Je komt af en toe wel wat rare voertuigen tegen zoals deze Volkswagen Kever die is omgebouwd tot een bestelauto.

We fietsten naar het mooie dorp Zuidland, en streken neer op een terras in het centrum van het oude dorp. Mooie kerk, mooie huisjes, fraai park en... Lekker een biertje! Genieten hoor! En natuurlijk ook een super lekkere lunch!

Na ons Zuidland-avontuur ging het verder. Eerst een wat mislukte stop op een camping die enorm werd aanbevolen, maar die niet ons "ding" is. Te vol, geen sfeer, niet prettig voor ons, dus we zijn na één nacht daar weer vertrokken, ondanks dat de camping tegen de Biesbosch is aangevleid. We reden verder, en kwamen in de Betuwe uit, in Kesteren, op camping Den ouden dam. Een heel mooie plek, een rustiek sanitairgebouw en - nog bijzonderder - het geheel voor ons alleen! Er kwam die eerste nacht wel een dame die kwam slapen, maar die was de volgende ochtend al snel weer verdwenen. Vooraf hadden we boodschappen gedaan bij de supermarkt in Kesteren, waar we een leuke babbel hadden met een meneer die ooit een kaas- en wijnwinkel had. 

We hadden ondanks dat we er alleen waren toch nog wel gezelschap... Er hobbelde een toom kippen rond, met een schitterende haan. Die waren niet bang voor ons, en wij vonden het ook wel leuk om ze om ons heen te hebben. Ze hoefden ook niet bang te zijn: we hadden ander vlees voor de barbecue. Die lieten we gloeien op het grindpad achter de bus (gaat het gras niet van dood)...

Omdat er gedurende ons verblijf een zomerstorm zou opsteken hebben we op een gegeven moment de luifel maar van de bus gehaald. Achteraf bleek dat niet nodig, we zaten net buiten het stormveld van Poly en hadden daarnaast ook nog de beschutting van de bomen. We zaten per slot van rekening in een boomgaard!

Megen aan de horizon...

Na Kesteren kwamen we nog op een andere camping, De Maasakker in Megen. Het waaide nog steeds flink, en we kwamen daarom niet toe aan de uitvoering van ons plan: fietsen bij Megen. We hebben wel een flink stuk gelopen en ook het plaatsje verkend. Wat een mooi stadje, en overal schildjes aan de muur waarop werd verteld wat er ooit in dat gebouw gebeurde. 

een van de kerken

de Gevangentoren

Op camping De Maasakker

Na onze wandeling door het dorp besloten we even neer te strijken op het terras van De Poort van Megen. Een nadere studie van de menukaart leverde op dat we die te weinig interessant vonden, we gingen er dus niet eten. Maar de koffie en het appelgebak waren prima. En vanaf het terras had je een leuk uitzicht op de Gevangentoren, die in de middeleeuwen diende als de petoet van Megen. Nu huisvest het gebouw de familie ooievaar.

Die schuifdeur... Dat was wel een probleempje, die kon zowat niet dicht of je moest enorm veel geweld gebruiken. Wat er nou aan de hand was? Nou, het blokje dat hier is afgebeeld was verdwenen en dat zorgt voor de juiste geleiding van de zij-ingang. Dus maar eens even naar Marknesse, even dat blo... Nou ja, even duurde ongeveer een hele ochtend, want zie er maar eens bij te komen als je de deur er niet uithaalt. Maar goed, uiteindelijk is het toch gelukt.

En toen kwam de najaarsmeeting van de VCT2. We gingen er vol goede moed naar toe. Bijna werden we vlak bij de camping platgereden door een vrachtwagen die met een forse snelheid de bocht van het smalle weggetje om kwam. Uitwijken was niet mogelijk: links een heg en rechts een flinke greppel. Dus dan maar achteruit terug. Natuurlijk is er dan een bestuurder die het helemaal snapt en precies daar de auto plaatst waar jij heen moet om de vrachtauto door te laten. Uiteindelijk kwamen we op camping De Victorie in Meerkerk. Daar werden we zeer gastvrij ontvangen met koffie en uiteindelijk door de eigenaar naar onze plek gebracht. Marion mee op de golfkar, ik met de bus er achteraan. Een plek in de schaduw van de hoge heg die het terrein afscheidde van de weg, We zouden nog enorm blij zijn met ons plekje, want het werd me toch warm! Dankbaar maakten we gebruik van onze gloednieuwe oranje-parasols-met-witte-franje, die zo uit de jaren zeventig van de vorige eeuw weggelopen konden zijn, maar slechts een week daarvoor waren ontvoerd uit de plaatselijke Xenos-winkel.

Tegenover ons kwamen onze Belgische vrienden-met-de-paarse-T3 te staan en jawel hoor: er werd weer een spoorwegemplacement gefabriceerd, er was namelijk weer iemand die in een kringloop treintjes had gescoord. 

Zaterdag - zo was het plan - kon er gemacrameed worden (daar werd ook gretig gebruik van gemaakt) en was er mogelijkheid van een fietstocht. Die werd vanwege de hitte flink ingekort. We hadden ons voorgenomen daaraan mee te doen, dus zat de fietsendrager achter op de bus met twee vouwfietsen. Het meisje besloot om toch bij de bus te blijven, maar ik ging mee. Kom je aan de start, twaalf deelnemers, met tien electrische fietsen... Dus één gewone en één vouwfiets. Ik heb me het leplazerus getrapt om die electrische dingen bij te houden, maar het is gelukt! Onderweg zagen we een oude koe in de sloot (er werd al hulp gehaald) en uiteindelijk hebben we in Ameide boodschappen gedaan (er moest nog vlees komen voor de bbq) en een kringloopwinkel bezocht. Leuk spul daar, maar niets meegenomen.

Terug op de camping kon je deelnemen aan een driekamp, bestaande uit het trekken van een bus, het gooien van een uitlaat (wie komt het verst) en het monteren van een set remschoenen. Ik heb maar niet meegedaan, moest uitpuffen van een zeer inspannende fietstocht terwijl ik ook nog moest voorkomen dat mijn biertje uit het blik verdampte. Maar het was een mooi spektakel!

In de avond, toen het al donker was, kregen we bezoek van een mysterieuze figuur met grijze mantel en puntmuts. Iemand vertelde een spannend verhaal en plotseling werden de gele vlammen van het houtvuur groen-blauw... En daarbij een enorme vonkenregen!

En daarna? Dat kan je vast wel verzinnen, het was al half twee toen we de zitting opbraken.

Toen we zondag wakker werden was het weer net zo wazig als de hoofden van sommige deelnemers... Het was wat mistig, wat overigens wel voor een mooi sfeertje zorgde. Maar geheel in de traditie van de najaarsmeeting trok die nevel weg en begon de zon weer te branden. Dat paste wat minder goed, want traditioneel is de zondag de dag dat er afgebroken gaat worden, de meeste mensen moeten weer naar huis, immers de arbeid roept de volgende dag weer. Voor ons gold dat niet: we hadden besloten dat we die fietsjes niet alleen voor de fietstocht met onze busvriendjes mee namen, maar ook dat we zouden gaan fietsen in de omgeving van camping De Maasakker in Megen. En dat hebben we natuurlijk ook gedaan: we hebben een fietsroute uitgezet (handig hoor, een app die je de weg wijst, maar vergeten een powerbank mee te nemen) en die grotendeels gevolgd, totdat, ja, totdat we toch verkeerd reden. We zijn toen maar via de grote weg en de supermarkt teruggereden. Houtskoolbriketten ingeslagen (bleek achteraf niet nodig, we hadden nog voldoende brandstof) en eten. Bij de campingeigenaar een plateau opgehaald om de bbq op te zetten. Die man moet per slot van rekening zijn geld verdienen met het gras...

Van Megen reden we vervolgens netjes naar ons witte huis op de bodem van de zee...

de Insulinde, het zusterschip van de Carlot; zelfrichtend.

Het volgende gebeuren was een evenement van de Flevoklassiekers, onze plaatselijke klassiekerclub. Allemaal verschillende oude auto's, die rondrijden onder het motto "Vroeger reed iedereen in een oldtimer". Na een zeer succesvol lustrum in 2022 - perfect georganiseerd door twee meiden van de club - is er een nieuw project gestart: een kampeerweekend in Castricum, voorafgegaan door een uitgebreid bezoek aan Willemsoord in Den Helder. Een zeer interessant weekend, dat leidde tot een rondwandeling, een bezoek aan een onderzeeër, een bezoek aan een stoommachinemuseum, een pub-quiz waar heerlijk gemeen gespeeld werd en lekker eten. Kortom: het was weer top!

het dok

zo'n onderzeeër is maar een claustrofobisch gebeuren...

Na een middagje Willemsoord reden we via een toeristische route naar de camping, waar we na enig zoekwerk een plek hebben gevonden. Daar werden de campers geparkeerd. De Oude Dame bleek klein van stuk, maar wel heel goed om in te slapen...

En uiteraard werd er op deze warme middag wel een drankje genomen in verband met de goede aankomst....

De tweede dag was het weer omgeslagen: zware bewolking, waar ook regen uit viel. Na het ontbijt - enorm goed verzorgd - moest er uiteraard opgebroken worden. Nu had ik geen luifel neergezet, de parasol was al naar binnen dus ik was snel klaar. Omdat we nog zin in koffie hadden en ik alleen geen route kan rijden op een papieren beschrijving sprak ik van met Janco en Gerdien om gezamenlijk naar Medemblik te rijden, waar we het stoommachinemuseum zouden bezoeken. Met een leuke rit zijn we er naar toe gegaan. Buiten ziet het er al mooi uit, want het museum is gevestigd in een oud stoomgemaal. Dat was die zondag niet in werking, maar een week geleden is er wel gestookt. De ketel was nog warm. We kregen een enthousiast verhaal te horen, er werd honderd uit verteld over stoom, de kracht er van en wat je er mee kunt doen. Dat alles om de polder droog te houden. Maar niet alleen dat, er stonden ook model-stoommachientjes. We hebben heel at uurtjes doorgebracht in zowel het museum als ook in het restaurant. Daar liep het feestje ten einde.

Vanuit Medemblik ging ieder zijns weegs, veelal de dijk Enkhuizen-Lelystad over, weer terug naar het mooie Flevoland.

En daarna? Toch maar weer eens kijken of we bij de Driewegsluis kunnen staan. Er is weliswaar veel wind en vooral ook veel regen voorspeld, maar ja, thuisblijvers hebben altijd ongelijk! We hebben dus gewoon de bus gereed gemakt, zijn ingestapt en naar dat mooie plekje gereden. En zie daar: er stond slechts één grote camper, de rest van de plaatsen was vrij. En dus stonden we weer op het eerste plekje, tegen het gras aan met de kop van de bus naar de haven. Dak omhoog, opstapje voor de deur, matje er bij en genieten maar.

Soms komen er ook zomaar wat Dafjes aan rijden. Niet dat het liefhebbers waren: ze rgden over het gras zonder enig "autogevoel", parkeerden de auto's en lieten de ramen open staan terwijl het regende... Zonde dat er zo mee wordt omgesprongen!

Zon en wolken bij de Linthorst-Homansluis...

's Nachts ging het steeds harder waaien. We hebben uiteindelijk het dak in de vroege ochtend dicht gedaan, want het risico bestond dat we dakloos zouden worden.

Intussen zijn we bezig met een experiment: hoeveel dagen kan je een apneu-apparaat laten draaien op een 70 Ah-accu? Dat kan bepalend zijn voor de vraag of we wèl of niet kunnen winterkamperen. Na een dag of vijf ziet het er gunstig uit: er is nog steeds voldoende "prik" in de accu!