Een oude dame in het hoge noorden

Gereden route: Lelystad-Ter Apel-Krautsand-Glückstadt-Rudbøl-Ballum-Ribe-Kolding-Børkop-Gårslev-Mørkholt-Fredericia-Kolding-Årøsund-Haderslev-Aabenraa-Kollund Østerskov-Flensburg-Seedorf-Itzehoe-Glückstadt-Hemmoor-Hechthausen-Bremervörde-Gnarrenburg-Berne-Oldenburg-Werlte-Sögel-Meppen-Twist-Wilsum-Hardenberg-Dedemsvaart-Hasselt-Kampen-Lelystad.

In bovenstaande route zijn de overnachtingsplaatsen cursief afgedrukt.

In deze vakantie rijden we - bij benadering – 1494,5 kilometer, een gemiddelde dag afstand van 124,5 kilometer. We verstoken 134,6 liter benzine, een verbruik van 1:11,1. Voor een bus is dat heel netjes.

woensdag 22 augustus 2018

Op de verjaardag van de moeder van "de reisleider" is het traditiegetrouw de start van de vakantie bij de kroeg: een pilsje op het terras van een horeca-gelegenheid nabij het stadhuis. Een collega drinkt een glaasje mee. Daarna gaan we uit eten bij de Steak van de Keizer: spare-ribs en een kogelbiefstuk. Dat doen we in de avondzon op het terras van het restaurant, waarna we thuis nog wat inpakwerk verrichten.

donderdag 23 augustus 2018

Opnieuw wat inpakwerk, de watertank vullen, de dagelijkse auto parkeren en het vertrek. Om half elf rijden we weg, richting Ter Apel, waar we de eerste overnachting hebben gepland. Om 13:15 uur zijn we daar, we zoeken een plek en zetten de luifel aan de bus.

Terwijl we dat doen hebben we een babbel met de eigenaar van de camping/jachthaven De Runde en met de opvarenden van een daar afgemeerd kruisertje. Hij is een grote VW-fan en staat te kwijlen bij onze bus. Zijn wederhelft heeft enorm schik van het interieur. Vervolgens brengen we een bezoek aan de kringloopwinkel aan de andere zijde van het kanaal en maken een wandeling. Om half vijf zijn we terug, drinken thee. 's Avonds eten we in het jachthavenrestaurant. Nou ja, in... we genieten de maaltijd - die gewoontegetrouw voortreffelijk is bereid - op het terras met een mooi uitzicht over de haven. Zo komt onze andere hobby (bootjevaren), waarvan we deze plek ook kennen, mooi tot zijn recht.

's Nachts valt er wat regen en de luifel gaat min of meer nat in een plastic zak mee op reis.

We rijden 147,5 kilometer.

vrijdag 24 augustus 2018

Verkasdag... Op naar Duitsland. Via een toeristische route rijden we vanaf kwart over tien langs de Groninger velden naar Sellingen, waar we een ligplek passeren die we al eens hebben benut met de boot. Nadat we het brugje over zijn gereden komen we op een heel klein weggetje in Duistsland uit, en uiteindelijk "genieten" we van de geweldige kwaliteit van de hobbels en kuilen van onze oosterburen. Zeer slechte wegen dus. Op enig moment worden we op totaal onverantwoorde wijze gepasseerd door -  natuurlijk - een Nederlandse auto. Een tijdje later worden we ingehaald door een vrachtwagen, die ons bijna van de weg duwt en in elk geval ons in een diepe kuil doet belanden. Nare momenten... Daar komt bij dat het flink waait, dus moet er hard gewerkt worden. Zo'n rijdende baksteen wil wel slingeren... Zo rond half vier zijn we op de camping (Krautsand) en maken een luifeltje aan de bus. We eten een boterham en drinken thee, de rit bedroeg 227 kilometer. Marion ontdekt achter de Elbedijk een mooi strandje met daarvoor een camperplek. Af en toe regent het, en er staat veel wind.

Omdat één van de luifelstokken het niet doet (we hebben van die telescoop-dingen), breken we de luifel maar weer af. Na het eten wandelen we en hebben we een babbel met een stel nabij de camperplek. Zij reizen vanuit Zweden terug naar Nederland met een mooie Renaultbus uit 1979. 

Afgelegde afstand 227 kilometer.

zaterdag 25 augustus 2018

We ontbijten in de bus omdat buiten water uit de lucht valt... Na het afrekenen op de camping gaan we naar de veerboot, waar we in een vrij korte file terechtkomen.

Als we aan de beurt zijn om aan boord te gaan, worden we helemaal ingebouwd door een vrachtwagen, waardoor het niet goed mogelijk is om de auto te verlaten. Bovendien is het af en toe wat nat daar buiten. Door het voorraam van de bus worden wat plaatjes gemaakt van de overtocht. 

Daarna gaat het verder in de richting Denemarken en via het mooie dorpje Rudbøl rijden we Denemarken binnen. 

Via plaatsjes als Højer en Vester Gammelby komen we bij Buntje Ballum, waar een Nederlands stel sinds kort een camping drijft. 



Deze draagt de simpele naam Ballum Camping. 

Daar strijken we rond vier uur neer. Eerst zetten we de bus aan de ene kant van de heg, maar later verzinnen we dat een plek aan de andere zijde, met de rug op de wind wel wat prettiger is, mede gezien de soms felle regenbuien die vallen.

Afgelegde afstand 208 kilometer.

Zondag 26 augustus 2018

Vandaag doen we even niets aan reizen, we rusten uit want de twee eerste dagen van de reis waren eigenlijk best pittig. Bijzonder slechte wegen in Duitsland, gecombineerd met heel harde wind maken dat het best lastig rijden is met die toch wel wat windgevoelige oude dame. ’s Nachts en in de vroege ochtend hoost het af en toe, maar omdat de luifel al is afgebroken, is dat geen probleem. Die luifelstok… In nauwe samenwerking met de campingeigenaar maken we met een gaatje en een kromme spijker het onwillige ding weer nuttig. We zetten de ontbijtboel buiten, maar net als alles er staat begint het weer te regenen dat het plenst. Dus alles met een razende gang naar binnen, deuren dicht en in de bus ontbijten. Wat later knapt het weer op en is het tijd geworden voor een flinke wandeling. Langs de camping naar het oosten, en dan via het dorp naar zee, waar we de veerboot tussen Rømø en Sylt zien varen.

Ondanks de stevige bries staan er vrijwel geen kopjes op het water, wat ons nogal verbaast. Terug op de camping hebben we op ons nieuwe plekje een gesprek met onze Duitse overbuurman (die overigens een Deense vlag laat wapperen) over “der Bulli” O ja, ’s ochtends ook al een uitgebreid gesprek met een stel Deense vogelaars, die we hebben duidelijk gemaakt dat je dat ook in Nederland heel goed kunt doen! De Oostvaardersplassen, het Lauwersmeer en de Biesbos zijn daar uitermate geschikt voor, en dus besluiten beide echtelieden dat ze daar een komend jaar maar eens een kijkje moeten gaan nemen. Ze laten wat van hun foto’s zien en dan blijkt dat Korhoenders in de sneeuw betekent dat je dagenlang in een tentje moet bivakkeren voor dat ene mooie plaatje… Het levert een schitterende foto op!

De windveren in de lucht voorspellen niet veel goeds en we breken de luifel maar weer af.

Maandag 27 augustus 2018

Omdat het tussen de regenbuien af en toe 10 minuten droog is, zitten we schouder aan schouder op de achterbank van de bus “boekie” te lezen. Na de middag wordt het dan toch droog en gaan we op zoek naar een supermarkt, zodat we morgen snel kunnen inslaan. Tijdens onze wandeling zien we huizen die wel wat weg hebben van het stationnetje in Hoensbroek. Ook komen we van de mooie rietgedekte witte boerderijtjes tegen. Na de gevonden supermarkt keren we terug en net voor de enorme plensbui zijn we terug in de bus.

Rond half zeven haalt Marion de bestelde pizza’s en het brood en we eten heerlijk.

Dinsdag 28 augustus 2018

Na de croissantjes, de bammetjes en de cracker wordt het spul weer ingepakt: we gaan verderop kijken. Nog geen 40 kilometer verder  ligt de oudste stad van Denemarken en volgens sommigen zelfs van heel Skandinavië: Ribe. Daar in de buurt willen we overnachten, zodat we de oude stad kunnen bekijken. Vlak voor Ribe is een Vikingdorp nagebouwd, waar met figuranten het leven uit die tijd (zo rond 750 na Christus) wordt geleefd.

De figuranten die de vroeger zo gevreesde noordelingen uitbeelden zijn vrijwilligers, die een deel van hun vakantie daarvoor besteden. Er liggen ook wat vikingschepen. Na twee uur te hebben rondgekeken in dit toch wel indrukwekkende dorp gaan we naar de camping (met de totaal onverwachte naam Ribe Camping), waar we een mooie en vooral ook rustige plek vinden.

 
We genieten er van het sterk verbeterde weer: zon en een aangename temperatuur.Afgelegde afstand 39 kilometer.

Woensdag 29 augustus 2018

Na ontbijt en afwas lopen we naar Ribe, dat op ruim 2 km afstand is gelegen. Op de rand van het middeleeuwse centrum zin we een dubbel waterrad

en de winkelstraat is een aaneenschakeling van middeleeuwse panden die bewaard zijn gebleven met siermetselwerk en vakwerkbouw. De straat is met kleine kinderkopjes geplaveid. Op de kade langs de rivier is een kleine kunst- en antiekmarkt gaande maar voordat we die gaan bekijken strijken we eerst even neer op een terras voor een cappuccino.

Na de antiekmarkt gaan de wandeling verder, en in de luwte van de Dom eten we een boterham. De Dom is helaas niet open om te bezichtigen, daarvoor moeten we later terugkomen. Dan komen we langs een steegje waar Denemarkens wereldvermaarde speelgoed gebruikt is om een stad op de kop aan een plafond te bouwen... Legohuisjes en -bootjes, een hele kade. Op de terugweg eten we weer een boterham, gezeten op een muurtje bij een parkeerplaats. Daar staat een mooie, blauwe tin-top VW-bus (model T2, net als de onze in b-uitvoering) uit Zwitserland, die natuurlijk op de foto gaat! Als we terugkomen op de camping gaan we even zwemmen in ons privé-zwembad – zo voelt het tenminste als je een heel zwembad voor je alleen hebt – . Bij terugkomst is ons uitzicht sterk gewijzigd: we kijken nu naar de bruine Clio van onze Deense buurman die hij recht voor ons busje heeft geparkeerd…

Donderdag 30 augustus 2018

Omdat het gisteravond nog droog was, hebben we toen de luifel ingepakt, dat scheelde natuurlijk veel gedoe. Vanochtend is het namelijk niet meer zo droog, hoewel het aanvankelijk goed lijkt te gaan. Maar onderweg – we verplaatsen ons onderkomen weer een keer – gaat het regenen. We besluiten daarom dat boodschappen doen wel even kan wachten. Bij Kolding maken we een korte stop om even te pauzeren. Omdat het flink regent, doen we dat gewoon in de bus en na tien minuten rijden we maar verder. We rijden richting Vejle en via plaatsen als Follerup, Skærup en Børkop komen we bij Gårslev, waar de weg verder gaat naar de volgende camping: Mørkholt Strandcamping.

Gelegen aan de Vejlefjord  is dit een mooie camping met een fors hoogteverschil. Het eerste deel ligt nog ruim boven de zeespiegel, maar deel twee volgt na een stevige afdaling. We vinden er een plek vlak bij de fjord en gebruiken bij het opzetten van ons onderkomen ook het windscherm. Het sanitair hier heeft vloerverwarming en alle wasgelegenheden zijn individueel, met een constant muziekje. Al dit moois ontdekken we pas als we kunnen inboeken, maar de receptie, die in de winkel zit, is niet toegankelijk: de winkel is dicht… Een meneer vraagt ons of hij ons kan helpen, hij blijkt de campingbaas te zijn. Behulpzaam laat hij ons in de winkel en deelt mee dat hij eerst wat anders moet doen, ons achterlatend zonder enig toezicht in de winkel. Typisch Deens, zullen we maar zeggen. Na het inboeken moeten we nog steeds boodschappen doen, en de campingwinkel biedt te weinig mogelijkheden terwijl de snackbar alleen geopend is voor een groot gezelschap van een school. Dus moeten we terug naar Gårslev, waar bij de benzinepomp ook een supermarktje is. ’s Middags maken we een wandeling langs het pad dat evenwijdig aan de zee loopt, maar dat zodanig is omzoomd door wilde rozen dat je er geen spat van ziet. Wel twee mooie huizen. 

Daarna gaat Johan op jacht naar een spons. Die is niet te koop in de campingwinkel maar hij kan wel wat anders kopen: tentharingen die beter houden in de soms zachte grond. Handig voor de luifel.

Afgelegde afstand 83 kilometer.

Vrijdag 31 augustus

Op de verjaardag van Wietze maken we een wandeling. Het doel is de jachthaven die bij Brejning ligt, maar dat is wat te hoog gegrepen. Het is te ver, en bovendien liggen op ons pad wat bijzonder steile en hoge hellingen.

Een Deens uitzichtspunt. maar wat je er kunt zien, gaat schuil achter de bomen...

shelter: gratis overnachten.

Door het bos wandelen we terug in de richting van de camping (dank aan de GPS op de slimme foon), bekijken een shelter waar je gratis kunt overnachten en barbecueën, drinken een biertje, lezen wat, knappen een uiltje, douchen en doen verder niets. We constateren dat vrijdag hier grasmaaidag is: iedereen die hier voor het weekend op de vaste standplaats komt, maait het gras nabij tent of caravan met een meegebrachte grasmaaier…

Zaterdag 1 september 2018

Nog stijf van de forse wandeling van gisteren ruimen we de luifel (kleddernat, dat dan wel) op, doen alle andere dingen die we nodig vinden, babbelen na over onze wandeling gisteravond over buurcamping “Potje Peren”, rekenen af en gaan naar de supermarkt. Daar vinden we na enig zoekwerk een pakje Deense salami, een autowasborstel (spons niet te bekennen), zwaksinelichtjes en andere meuk. Brood hebben we al: gekocht op de camping. Na deze boodschappen tanken we benzine (handig: een pomp met een gebruiksaanwijzing, onhandig: alleen in het door ons wat minder goed begrepen Deens). Tank vol, karren maar. Eerst even wat zoeken, maar uiteindelijk pikken we rijdend in de richting Fredericia de Margrietroute op en verplaatsen ons door heuvelachtig Zuid-Jylland. Zo komen we via wat havenplaatsjes en Haderslev, Kvistrup en Hajstrup in Årøsund, onze volgende stop. Camping Gammelbro daar is niet zo heel erg groot: er zijn maar 1000 plaatsen… We vinden er een mooie plek (nummer 115) op een veld dat aan zee grenst: slechts een heg scheidt ons van het water.

Het hele veld voor ons alleen! We ontdekken dat er nog twee andere bussen staan: een T1 en een T2a-tintop, allebei geweldig mooi gerestaureerd. Zo vlak aan zee, de Årøsund en de Lillebælt verbaas je over de ongekende rust die er heerst. Het sanitair is wat achterhaald en de verlichting in het gebouw en langs de paden laat veel te raden over… Aan het einde van de middag zetten we ons op het strand om te genieten van het uitzicht en ’s avonds maken we een ommetje door de mooie omgeving.

Afgelegde afstand 89 kilometer.

Zondag 2 september 2018

Onder een stralende zon en een wolkenloze hemel worden we wakker. We laten het beddengoed luchten op de heg achter de bus, ontbijten en rommelen wat rond Uiteindelijk gaan de dekbedden en kussens weer boven in de bus en wordt er gewandeld langs het strand. Genieten van het mooie uitzicht.

We komen langs een geschutsstelling die door de Duitsers in 1920 – toen Jutland Duits gebied was – werd gebouwd om hun havens te beschermen. Op een informatiebord is aangegeven dat er vier stuks geschut waren met ieder een bereik van 10,4 km, met een commandopost en soldaten verblijven in de bunker. Met dat bereik werd de gehele Årøsund bestreken. 

Nadat we in het dorp zijn beland, eten we een ijsje en drinken we een milkshake, we kijken naar de veerboot van en naar Årø, wandelen naar de jachthaven, bekijken een gebroken mast van een jacht en het dorp en lopen weer terug naar de camping, waar een koel biertje op ons wacht. Na het avondeten zitten we in het zonnetje en daarna wandelen we weer een stuk. O ja, we breken ook de luifel nog af…

Maandag 3 september 2018

Al heel vroeg voor ons doen zijn we uit de (kunststof) veren: rond half acht zijn we “beneden”. Er wordt gepoedeld, ontbeten, opgeruimd, afgerekend en dan verkast. Op naar een nieuwe camping veder in zuidelijke richting. Zo gaat dat bij een tactische terugtocht. Door het golvende landschap rijden we onder het wolkendek naar Kollund Østerskov, een dorpje een eind voorbij Aabenraa en voor Flensburg, aan het Flensburger Fjord. Råde, Flovt en Hejsager worden gepasseerd, Kestrup laten we links liggen en bij Genner pakken we een wat grotere weg, die ons door Aabenraa voert. Die stad ziet er mooi uit, moeten we nog maar eens een keer wat uitgebreider naar kijken. Via weg 170 komen we uiteindelijk in Kruså, en rijden een stukje terug om bij de DCU-camping Kollund uit te komen.

Die ligt tegen een helling gevleid en we kiezen daar een plek (101) helemaal boven aan. Daar heb je uitzicht op de fjord met aan de overkant van het water het volgende land dat we zullen doorkruisen: Duitsland. Maar eerst maar eens even hier genieten! Nadat we ons geïnstalleerd hebben maken we weer een wandeling, ditmaal langs het wandelpad Gendarmestien, zo genoemd naar de grenswachten die de grens met Duitsland moeten bewaken. Dat pad met een lengte van 78 km loopt vlak achter de camping langs. De camping is prima, maar het door Acsi beloofde restaurant op de camping blijkt een luxe en zeer prijzig hotelgebeuren te zijn op enige wandelafstand van ons plekje. Da’s dus niet goed…

De wandeling die we maken smaakt naar meer, en uit eten gaan? Doen we ook nog wel!

Afgelegde afstand 67 kilometer.

Dinsdag 4 september 2018

Johan haalt al vroeg brood. Volgens de campingbaas wordt het een mooie dag, maar dan moeten eerst de wolken weg. We constateren dat blazen hiervoor niet helpt.

We ontbijten en douchen, doen lekker rustig aan en na het middaguur wandelen we een stuk van de Gendarmestien. Denken we, totdat we op de T-splitsing komen. Het wandelpad gaat rechtsaf, maar omdat we daar gisteren al liepen kiezen we voor linksaf en komen uiteindelijk terecht in Kollund. De nieuwbouwwijk heeft weinig moois te bieden. Uiteindelijk komen we in een wat ouder gedeelte en vervolgens weer op het pad naar de camping. Onderweg hebben we op een enkele plek wel gezien dat je hier op hele mooie stekken kunt wonen, met uitzicht op fjord en buurland. Ook staan er in Denemarken bijzonder fraaie boerderijen.

Na het avondeten breken we de luifel af, die droog wordt opgeborgen.

Woensdag 5 september 2018

Na de gebruikelijke plichtplegingen (zoals het chemisch toilet legen) gaan we “anker op”: naar de volgende camping, die aan een meertje ligt. Bij Sehestedt steken we het Nord-Ostseekanal over, bij ons ook wel bekend als het Kieler Kanal.

Onderweg zoeken we tevergeefs een supermarkt en als we op Seecamping BUM in Seedorf (het plaatsje waar ooit een Nederlandse militaire basis was gevestigd) aankomen blijkt dat we voor de boodschappen een eind terug moeten. Dat eind is nog verder weg doordat de weg is opgebroken. Omrijden dus.

In Nortorf vinden we een Aldi en een Edeka gezellig naast elkaar, maar dat blijkt de opslag te zijn. De betreffende winkels wonen om de hoek. Bij Edeka worden de voorraden aangevuld en na ons vertrek daar zien we een benzinepomp. Goed afgevuld rijden we weer naar de camping, waar we een plek hebben aan de oever van het meer. Mooie plek!

De luifel wordt weer opgezet (compleet met de feestverlichting, het is immers alle dagen feest) en we eten brood. Het is zo warm dat we een plekje in de schaduw zoeken, waar we door een sociaal voelende meneer die minstens zestig meter verderop zit vergast worden op muziek uit het midden-oosten. Kennelijk is de man doof en alleen…

’s Avonds eten we in het restaurant van de camping. We genieten de maaltijd op het terras, dat op de eerste verdieping op een balkon is neergezet met een prachtig uitzicht over het meer. Bij de mixed-grill drinken we een lekker biertje (dat niet in van die “wijvenglazen” zit).

Afgelegde afstand (inclusief 17 kilometer voor boodschappen: 125 kilometer.

Donderdag 6 september 2018

Je kunt wel zien dat we al een poosje met vakantie zijn: we zijn al weer vroeg wakker. De tent op de bus staat een eindje open en in de verte hoor je de snelweg (nummer 7). We ontbijten met uitzicht op het meer (wat een luxe!). Na het betalen gaan we op weg naar een bekende plek: Glückstadt, waar we met de pont de Elbe moeten oversteken. We rijden er via Itzehoe naar toe. 

We zijn niet meteen aan de beurt: ruim een uur wachten en dan worden we op een van de laatste vrije hoekjes van de pont weggestopt. 

Moesten we op de heenreis 12 euro aftikken, nu we terug gaan is de prijs gedaald naar € 10,50. Vermoedelijk is de bus gekrompen tijdens de vakantie… Onderweg slaat bij vrijwel ieder verkeerslicht of kruising de motor van de bus af. Daar moeten we op de camping maar even wat aan doen, want dit is wel erg lastig, en soms ook gevaarlijk. Wil je optrekken, is de motor uitgevallen en rijd je zonder aandrijving de kruising op, voor het aanstormende verkeer. Niet bepaald jofel nootje, zal ik maar zeggen.

De camping “Geesthof” vinden we in Hechthausen. In een bos gelegen, een beetje vergane glorie. Het terrein is bepaald niet vlak, overal staan bomstronken en de meeste caravans zijn ver over de houdbaarheidsdatum. Geen fijn sfeertje. We betalen bij aankomst, dat heeft dan weer het voordeel dat je ’s ochtends kunt wegrijden zonder gedoe. Na aankomst meteen broodje gegeten, we hebben allebei flinke trek. We genieten van het zonnetje, maar na het eten (een salade, die we zelf hebben “gefabriceerd” bij de supermarkt, gisteren) steekt de wind op, zakt de lucht dicht en regent het af en toe.

We constateren dat de sanitaire voorzieningen even matig zijn als de rest van de camping, wat er toe leidt dat al vroeg het chemisch toilet dienst moet doen.

Afgelegde afstand: 93 kilometer.

Vrijdag 7 september 2018

’s Morgens nog voor het ontbijt hebben we een uitgebreide babbel met een Zwitsers stel, dat vlak bij ons staat met een zwarte mopshond en een grote, witte camper. Na het ontbijt zien we de zon doorbreken, wat het rijden een stuk aangenamer maakt. Dat rijden gaat van Hechthausen naar Berne aan de Wezer, vlak bij Bremen. Bijzonder is dat de dame die je de plaats wijst ook de stroom aansluit: dat gebeurt in een kast die op slot gaat. Bij vertrek kan je je melden, dan komt de campingmedewerker de kast openen en haalt hij de stekker uit het stopcontact, fotografeert de meter en brengt het verbruik vervolgens in rekening. We bouwen de luifel maar weer op.

 Opnieuw worden we geconfronteerd met verkeerde informatie. Ook op deze camping (Juliusplate) is geen restaurant, hoewel we dat wel hadden gelezen. We bespreken dat ook met de dame achter het bureau, die ons verzekert dat er nimmer zo’n voorziening op de camping is geweest. Dat kan volgens haar ook helemaal niet, want gedurende het stormseizoen moet de camping van de lokale overheid geheel en al ontruimd zijn, aangezien de Wezer er dan bezit van neemt. Alles komt dan onder water te staan… Dat betekent dat morgenavond ook het sluitingsfeest gehouden wordt, want 1 oktober is het over. Maar goed, we kunnen wel uit eten, want driehonderd meter terug is daar hotel Weserblick, dat een voortreffelijke maaltijd serveert voor een even voortreffelijke prijs. Ons tafeltje staat eerste rang – we zaten er vanmiddag ook al met een heerlijk biertje – met een perfect uitzicht op de Wezer.

De veerstoep tegenover Berne aan de Weser

De Weser

 
We zien de veerboten heen en weer gaan (verderop vaart er nog een) en kijken naar langsvarende jachten en beroepsvaart. Marion doet zich tegoed aan een visgerecht met ratatouille en Johan kiest het varkensvlees. Als toetje neemt zij stracciatella-ijs met marenen en hij kiest voor vanille-ijs met rum en koude chocolade.

Afgelegde afstand: 85 kilometer.

Zaterdag 8 september 2018

Het is de bedoeling dat we via Oldenburg en Scharrel langs het Küstenkanal naar Werlte rijden, waar de volgende camping (“Hümmlinger Land”) op ons wacht. Maar eerst moeten er boodschappen gedaan worden. Daarvoor rijden we naar Berne, waar een grote Edeka ons voorziet van hetgeen we nodig hebben. Omdat de routeplanner aangeeft dat je ook rechtdoor kunt rijden doen we dat in plaats van terugrijden naar de weg die aanvankelijk gereden zou worden. Waren we maar teruggegaan… Nog nooit hebben we met de bus op een weg gereden met zulke diepe kuilen, hoge hobbels, gaten en scheuren. Dertig kilometer per uur was nog te hard, en dat kilometers en kilometers lang. De bus zou uit elkaar vallen. Te gek voor woorden in een land dat behoort tot de vijf grootste economieën ter wereld! Maar uiteindelijk wordt de weg weer wat vlakker, en kunnen we onze weg met wat minder gehobbel vervolgen.

Vlak voor Werlte worden we verrast door een regenbui. We checken niet meteen in (de receptie is tussen 12 en 3 uur gesloten), maar wachten in de bus even op de regenbui die losbarst.

Daarna eten we een boterham op de parkeerplaats voor de slagboom (en dat dan wel weer buiten), waar de bus door een vader met twee kinderen heel erg wordt bewonderd. We vinden na het inchecken een leuke plek (nummer 83) en bouwen het spul weer op. Rond etenstijd is er behoorlijk wat wind, en we eten in de bus (toch handig, die draaibare tafel in de bus). Na het eten, als de wind weer wat is gaan liggen, zitten we nog een tijdje buiten, maar we gaan al vroeg weer naar binnen vanwege de temperatuur.

Naast ons staan Nederlandse mensen die de bus wel heel erg leuk vinden. Ze hebben er zelf vroeger ook een gehad en er worden nu foto’s gemaakt om daarmee de kinderen wat te jennen. Die hebben de bus immers omgeruild voor een grotere camper… En ondertussen fietsen daar de twee kindertjes van een meneer die er alleen met zijn camper staat: het jongetje op een loopfietsje, en het meisje op een stoere roze fiets met zwarte spatborden en licht.

Was in Hechthausen het sanitair niet om over naar huis te schrijven, hier is het omgekeerde het geval. Alle deuren zijn versierd met sterk vergrote afbeeldingen van bloemen, er is een overvloed aan licht en er klinkt een prettig muziekje in de brandschone ruimten. Die zeer verzorgde indruk maakt de gehele camping, die op zaterdag en zondag nog een aparte aanbieding heeft: Kaffee mit Kuchen (Kaffee gratis bijtanken) voor slechts vier eurootjes. We hebben heel wat gebak vanuit de winkel zien vertrekken…

Afgelegde afstand: 85 kilometer.

Zondag 9 september 2018

Het leven van alledag gaat verder: inpakken en wegwezen (na het afrekenen, dat dan weer wel). Op zoek naar een benzinepomp, die door de mevrouw van de camping zo netjes is aangewezen. Maar het is zondag en dan doet die pomp het niet. Da’s bedenkelijk, want het naaldje van de benzinemeter is bezig met een wiskunde-opgave die nadert tot nul…Maar gelukkig: al snel is daar meneer Shell, en onze tank wordt weer netjes gevuld. Het is erg rustig op de weg, maar er is wel regelmatig sprake van Straßenschäden. Dat betekent steeds weer rammelen, hobbelen, kuilen ontwijken en vooral niet te hard rijden. Maar het gaat allemaal voorspoedig en om kwart over twaalf belanden we in Wilsum, op Campingplatz Wilsumer Berge Ost. Op deze camping zijn meer dan vierhonderd plekken voor doortrekkers. Het geheel ligt op een enorme oppervlakte. Er zijn ook steeds terreinen waar geen tenten of caravans gezet mogen worden, waardoor je steeds het gevoel van ruimte hebt. Na het inchecken rijdt een campingmedewerker op een elektrisch vouwbrommertje voor ons uit naar veld D5. 

Hij vertelt ons dat zijn vader een T3 heeft, die ook helemaal met Westfalia-spul is ingericht. We hebben een mooie plek (nummer 5) en gaan maar weer eens opbouwen. Lampjes aan de luifel, dat doet het ’s avonds leuk… Een eindje verder staan Nederlanders die tot laat in de avond vrij luid zitten te kletsen. Wat vervelend… Aan de andere zijde komt een stel te staan met een leuke hond, waarmee we ook een babbel hebben.

We hebben bedacht dat we in het campingrestaurant willen eten, want dat scheelt koken en afwas. Op het terras (waar we vanochtend cappuccino’s hebben genuttigd) zit een meneer een mooie schnitzel te eten. Het is vlak voor zes uur. En het blijkt dat de keuken eigenlijk om half zes al gesloten is. Maar omdat de frituur nog aan staat, kan er nog wel een patatje gebakken worden… Het doet ons denken aan een restaurant waar ze om half zes de keuken sluiten omdat het personeel moet eten…

Na het eten (zeer forse portie frites en een snack, dus lekker ongezond) maken we een uitgebreide wandeling op de camping. Dan wordt pas duidelijk hoe enorm uitgebreid het terrein is. We zijn blij dat we hier niet in het hoogseizoen staan. In de schemering van deze mooie dag spelen de konijntjes krijgertje rond de tenten en de caravans.

Afgelegde afstand: 92 kilometer.

Maandag 10 september 2018

Al vroeg verwijdert Johan de lampjes van de luifel en terwijl Marion aan het poedelen is met potten en pannen gaat ook de luifel er af. De operatie stofwolk is in volle gang: we gaan er – voor het laatst in deze vakantie – vandoor, naar huis. Volgens de routeplanner moet dat in een krappe twee uurtjes kunnen lukken, via Hardenberg, Dedemsvaart, Zwolle en Kampen naar Lelystad. Kijk, dat is nou leuk: als je zo rijdt kom je ook langs Hasselt en daar kan je via de Mastenbroeker Polder een heel stuk afsnijden. Dus besluiten we om dat te doen. Dat leidt er toe dat we in Hasselt ontdekken dat de weg naar Mastenbroek niet zo eenvoudig is: er zijn wegwerkzaamheden en die moeten we passeren. Maar het komt allemaal goed en even later rijden we door één van de oudste polders van ons land. Vervolgens doorkruisen we de oude Hanzestad en via de dijk langs het Vossemeer en het Ketelmeer rijden we verder, totdat we thuis zijn. We kunnen terugkijken op een mooie vakantie.